การขาดการตายอย่างลึกลับจาก ‘มาโคร’ สมมุติฐานแสดงให้เห็นว่า บาคาร่า สสารมืดมีขนาดเล็กและหนาแน่นผลการศึกษาที่ โพสต์เมื่อ 18 กรกฎาคม ที่ arXiv.orgระบุข้อเท็จจริงที่ไม่มีใครถูกฆ่าโดยเร่งสสารมืดจำนวนมาก ทำให้เกิดข้อจำกัดว่าอนุภาคเหล่านี้มีขนาดใหญ่และเป็นอันตรายถึงชีวิต ได้
นักฟิสิกส์ Glenn Starkman จาก Case Western Reserve University ในคลีฟแลนด์กล่าวว่า “ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ถ้ามีคนเสียชีวิตจากสิ่งนี้ เราคงเคยได้ยินเรื่องนี้
นักฟิสิกส์คิดว่าสสารมืดที่มองไม่เห็นต้องมีอยู่จริงเพราะพวกเขาสามารถเห็นผลกระทบจากแรงโน้มถ่วงต่อสสารที่มองเห็นได้ทั่วทั้งจักรวาล แต่ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆ แล้วมันทำมาจากอะไร ในบรรดาตัวเลือกชั้นนำนั้นมีปฏิสัมพันธ์กับอนุภาคขนาดใหญ่หรือ WIMP เพียงเล็กน้อย แต่นักวิทยาศาสตร์ได้ไล่ล่าพวกมันมาหลายทศวรรษแล้วโดยไม่ประสบความสำเร็จ ( SN: 6/23/18, p. 13 )
นักฟิสิกส์จึงหันไปหาผู้สมัครทางทฤษฎีอื่นๆ ( SN Online: 4/9/18 )
สตาร์คแมนและเพื่อนร่วมงานมุ่งเน้นไปที่สสารมืดขนาดมหึมาหรือมาโคร ซึ่งเสนอครั้งแรกโดยนักฟิสิกส์Edward Wittenในปี 1980 ( SN Online: 10/7/13 ) หากมีอยู่จริง มาโครจะประกอบด้วยอนุภาคย่อยที่เรียกว่าควาร์ก เช่นเดียวกับสสารทั่วไป แต่รวมกันในลักษณะที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน
ในทางทฤษฎี มาโครอาจมีขนาดและมวลแทบทุกขนาด และเนื่องจากสสารมืดไม่ได้ทำปฏิกิริยากับสสารปกติ จึงไม่มีอะไรหยุดอนุภาคเหล่านี้จากการซิปไปมาโดยไม่มีสิ่งกีดขวาง ดังนั้น Starkman ร่วมกับ Jagjit Singh Sidhu นักฟิสิกส์ของ Case Western และ Robert Scherrer นักฟิสิกส์จากมหาวิทยาลัย Vanderbilt ในแนชวิลล์ ตัดสินใจตรวจลำไส้โดยใช้เนื้อมนุษย์เป็นเครื่องตรวจจับสสารมืด
หากมาโครที่มีขนาดเล็กเท่ากับตารางไมโครเมตรเคลื่อนตัวผ่านร่างกายของคุณด้วยความเร็วเหนือเสียง มันจะสะสมพลังงานในร่างกายของคุณมากพอๆ กับกระสุนโลหะทั่วไป ทีมงานคำนวณ แต่ความเสียหายที่เกิดจะแตกต่างจากของกระสุน: มาโครจะทำให้กระบอกสูบของเนื้อเยื่อร้อนขึ้นที่อุณหภูมิประมาณ 10,000,000 องศาเซลเซียส ซึ่งจะทำให้เนื้อเยื่อกลายเป็นไอและทิ้งร่องรอยของพลาสมาไว้
“มันเหมือนกับว่าคุณอยู่ใน Star Wars และเจไดโจมตีคุณด้วยไลท์เซเบอร์ หรือมีคนยิงคุณด้วย Phaser [ปืน] ของพวกเขา” สตาร์คแมนกล่าว
ไม่มีอะไรที่คุณสามารถทำได้เพื่อป้องกันตัวเองจากการโจมตีมาโครดังกล่าว ยังคงไม่มีเหตุผลที่จะต้องกังวล Starkman กล่าว เมื่อพิจารณาว่าไม่มีรายงานว่ามีใครได้รับบาดเจ็บจากบาดแผลไลท์เซเบอร์ลึกลับในทันที นักวิจัยสรุปว่าหากมีมาโคร พวกมันจะต้องมีขนาดเล็กกว่าไมโครมิเตอร์และหนักกว่าประมาณ 50 กิโลกรัม
“โอกาสตายจากสิ่งนี้มีน้อยกว่า 1 ใน 100 ล้าน” สตาร์คแมนกล่าว
นักฟิสิกส์ Katherine Freese คิดว่าการคำนวณเหล่านี้คุ้มค่าที่จะทำ “การศึกษาครั้งนี้เป็นเรื่องสนุก” Freese จากมหาวิทยาลัยมิชิแกนใน Ann Arbor กล่าว “การมองหามาโครในเครื่องตรวจจับที่มีอยู่แล้ว เช่น ร่างกายมนุษย์ เป็นความคิดที่ดี” แม้ว่าเธอจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการวิจัยระดับมหภาค แต่เธอและเพื่อนร่วมงานได้ทำการทดลองทางความคิดที่คล้ายกันกับ WIMP ในปี 2555 “แต่ปฏิสัมพันธ์ที่อ่อนแอนั้นอ่อนแอจนไม่เป็นอันตราย” ต่อร่างกายมนุษย์
ต่อไป สตาร์คแมนและซิดูวางแผนที่จะมองหารอยทางขนาดใหญ่ในแผ่นหินแกรนิต ซึ่งจะปรากฏเป็นทรงกระบอกของออบซิเดียนสีดำที่วิ่งตรงผ่านหิน พวกเขากำลังเริ่มต้นด้วยสุสานใกล้วิทยาเขต Case Western
ผลลัพธ์ของ Miller ชักจูง Edwin Slosson ผู้อำนวยการสิ่งพิมพ์Science News-Letter (ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นScience News ) ให้เขียน Einstein ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2468 เพื่อขอความคิดเห็น ไอน์สไตน์ตอบว่าถ้างานต่อมายืนยันผลลัพธ์ของมิลเลอร์ “แล้วทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษและทฤษฎีทั่วไปในรูปแบบปัจจุบันก็ตกลงไป การทดลองคือผู้ตัดสินสูงสุด”
แต่ไอน์สไตน์ไม่เชื่อว่าผลงานของมิลเลอร์จะคงอยู่ ในเดือนธันวาคมปี 1925 เขาเขียนจดหมายถึงเพื่อนของเขา Michele Besso ว่าความล้มเหลวในการควบคุมอุณหภูมิอย่างเหมาะสมอาจส่งผลให้ Miller ทำงานผิดพลาด “ฉันไม่ได้จริงจังกับพวกเขาเลยสักนิด” ไอน์สไตน์ประกาศ
ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2469 ไอน์สไตน์วางสายนักข่าวโดยบอกว่าแทบไม่มีโอกาสที่การทดลองของมิลเลอร์จะถูกต้อง พวกเขาระบุแหล่งที่มาของข้อผิดพลาดที่ไม่รู้จักมากกว่าผลที่แท้จริง “ถ้าคุณผู้อ่านที่รัก ต้องการใช้สถานการณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่น่าสนใจนี้ในการเดิมพัน ผมแนะนำให้คุณเดิมพันว่าการทดลองของ Miller จะพิสูจน์ว่าผิดพลาด” หรือไม่เกี่ยวข้องกับอีเธอร์เลย ไอน์สไตน์แนะนำ “ตัวฉันเองจะค่อนข้างมีความสุขที่จะนำเงินของฉันไปทำสิ่งนั้น”
ในไม่ช้า การทดลองอื่นๆ ก็ล้มเหลวในการยืนยันของ Miller ( การวิเคราะห์ข้อมูลของเขามีข้อผิดพลาด ) และทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษก็ได้รับชัยชนะ ดังที่ยังคงเป็นอยู่ในปัจจุบัน เช่นเดียวกับตำนานของไอน์สไตน์ บาคาร่า
